Λειαίνουν το έδαφος για να γίνει αποδεκτή από το λαό η νέα εισβολή?

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΑΜΗ

Την εβδομάδα που πέρασε η τηλεφωνική  επικοινωνία  του Έλληνα Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη με τον Τούρκο Προέδρο Ρ. Τ. Ερντογάν και η δήλωση του προέδρου της Κύπρου Ν. Αναστασιάδη “εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού”, έγιναν αμέσως μετά την δήλωση  “ελάτε να τα βρούμε, αλλιώς θα το μετανιώσετε” του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας Hulusi Akar.  

Οι εν λόγω εξελίξεις ήταν κάτι μη αναμενόμενο και στην πράξη απέδειξαν οτι η πολιτική πραγματικότητα  είναι εντελώς διαφορετική  απο αυτή που αντιλαμβάνεται ο Ελληνικός λαός. 

H  πολιτική ηγεσία σε Ελλάδα και Κύπρο παραδέχεται αντικειμενική αδυναμία  να αντιμετωπιστούν στρατιωτικής μορφής απειλές κατά της ασφαλείας απο μια χώρα που δεν σέβεται τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, με ότι αυτό συνεπάγεται. Σύμφωνα  με τον Θουκυδίδη «ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμίς του και ο ασθενής παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του».

Όπως εκ των πραγμάτων φαίνεται  η διαφύλαξη της ακεραιότητας της Ελληνικής Επικράτειας, η  ελευθερία των Ελλήνων και η πολιτική ανεξαρτησία δεν είναι κάτι το οποίο απασχολεί σοβαρά  την πολιτική ελίτ της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Είναι έτοιμοι να ενδώσουν στις απαιτήσεις της Τουρκίας βαφτίζοντας την δική τους πολιτική επιβίωση εθνικό συμφέρον και όπως όλα δείχνουν δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν σπιθαμή της δική τους ευημερίας για την ευημερία της χώρας και του έθνους.

Βέβαια, εδώ, τα φερέφωνα που προπαγανδίζουν την  αναγκαιότητα του διαλόγου μπορεί να πουν  γιατί να  μην  συνεχιστεί ο διάλογος; Θα κερδίσει  κάτι η Ελλάδα  αν σταματήσουν οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου, Τουρκίας  μέσω των Τουρκοκυπρίων? 

Πριν απαντήσουμε στα εν λόγω ερωτήματα είναι απαραίτητο να εξετάσουμε  αν ο διάλογος έκαμψε τις κατακτητικές βλέψεις τις Τουρκίας  Μήπως λύθηκε το Κυπριακό?  Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις δείχνουν ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το  τελευταίο μέρος μιας παρασκηνιακής εκστρατείας εθνοκάθαρσης για τη δημιουργία μιας εθνοτικά καθαρής πατρίδας για τους Τούρκους στην Κύπρο. 

Μήπως κάμφθηκε η επιδίωξη της Τουρκίας να ελέγχει και να κηδεμονεύει την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων? Μηπως διευθετήθηκε η Ελληνοτουρκική διαφορά για την υφαλοκρηπίδα? Μήπως διορθώθηκαν οι αδικίες που υπέστη η Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης κατα το παρελθόν?

Τίποτα δεν έχει διευθετηθεί  και εάν κάτι   εμποδίζει την στρατιωτική υπέροχη της Τουρκίας να επιβληθεί, αυτό είναι  η  υποστήριξη που παρέχουν στην Ελλάδα οι ΗΠΑ για να σώσουν το ΝΑΤΟ οταν η κατάσταση ξεφεύγει με ευθύνη της Τουρκίας. 

Συμπέρασμα:Στην παρούσα φάση ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προσπαθεί να ενισχύσει την θέση της Τουρκίας στον κόσμο και στην περιοχή της Μεσογείου και ένα απο τα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η επιβολή των θέσεων της Τουρκίας σε σχέση με το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά, είτε μέσω της διπλωματικής οδού, είτε μέσω της ισχύος. Κατά συνέπεια, αυτό που απειλεί την  ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια στην περιοχή δεν είναι η απουσία διαλόγου. 

Είναι η ιμπεριαλιστική κατεύθυνση της Τουρκίας, η οποία δεν επιτρέπει σχέσεις καλής γειτονίας και την επιτυχή ολοκλήρωση  της  διαπραγμάτευσης για την ένωση της Κύπρου.

ΠΗΓΗ