Η καταστροφή στον 3.000 ετών ελαιώνα της Άμφισσας

 

Ο ιστορικός αρχαίος ελαιώνας της Άμφισσας αποτελεί κατά ένα μεγάλο μέρος παρελθόν. Το Documento πραγματοποίησε οδοιπορικό στην περιοχή που εκτείνεται από τους πρόποδες του Παρνασσού και της Γκιώνας μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο και κατέγραψε τις εικόνες της καταστροφής. Η ζημιά, πέρα από τα οικονομικά προβλήματα που αυτονόητα θα προκαλέσει στον πληθυσμό της περιοχής, αποτελεί πλήγμα στην ιστορική κληρονομιά.

Πάνω από 12.000 στρέμματα γης, εκ των οποίων οι 3.000 αποτελούσαν μέρος του αρχαίου ελαιώνα που εκτείνεται από τους πρόποδες του Παρνασσού και της Γκιώνας μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο στον νομό Φωκίδας, έγιναν στάχτη. Αυτό είναι το τραγικό αποτέλεσμα της μεγάλης πυρκαγιάς που ξέσπασε στην περιοχή μεταξύ της Ιτέας και της Άμφισσας το βράδυ της 4ης Ιουλίου και προτού τεθεί υπό έλεγχο έσβησε από τον χάρτη μεγάλο μέρος του ιστορικού ελαιώνα, του αρχαιότερου και μεγαλύτερου στην Ελλάδα. Το Documento βρέθηκε στην περιοχή λίγα μόνο εικοσιτετράωρα μετά την καταστροφή και κατέγραψε τις θλιβερές εικόνες. Η άλλοτε μαγευτική ορεινή διαδρομή, με τη θέα στο Κρισσαίο Πεδίο και στον απαράμιλλης ομορφιάς Κορινθιακό κόλπο, προκαλεί σήμερα θλίψη. Κατεβαίνοντας κανείς από τους Δελφούς, το κέντρο του δήμου στον οποίο υπάγονται η πρωτεύουσα της Φωκίδας Άμφισσα και η παραλιακή Ιτέα, μπορεί ακόμη να αντικρίσει τον ελαιώνα. Μόνο που το άλλοτε καταπράσινο τοπίο είναι πια σε μεγάλο βαθμό κατάμαυρο. Η κατεστραμμένη περιοχή ήταν μέρος ζώνης απόλυτης προστασίας, όπως αυτή έχει οριοθετηθεί εδώ και πάνω από 30 χρόνια.

Απέραντες καμένες εκτάσεις

Σε ολόκληρη τη διαδρομή η μυρωδιά της καμένης γης είναι έντονη. Στα αριστερά και τα δεξιά του δρόμου που συνδέει τα χωριά με την Άμφισσα αντικρίζει κανείς απέραντες καμένες εκτάσεις. Οι ελιές, δέντρο το οποίο σε αντίθεση με το πεύκο καίγεται δύσκολα, είναι νεκρές. Το κίτρινο χρώμα των φύλλων τους μαρτυρά την καταστροφή. Όπως άλλωστε και οι πεσμένοι και κατεστραμμένοι τεράστιοι κορμοί καταδεικνύουν την ιστορικότητα του χώρου. Δέντρα τα οποία άρχισαν να καλλιεργούνται κυριολεκτικά πριν από χιλιάδες χρόνια χάθηκαν για πάντα.

Η θλίψη που προκαλεί το τοπίο και εκφράζεται από τους κατοίκους της περιοχής είναι έντονη. Πολλοί είδαν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται. Ακόμη κι εκείνοι όμως που δεν βιοπορίζονταν από τον ελαιώνα αντιλαμβάνονται το μέγεθος της τραγωδίας. Εξάλλου η καταστροφή της περιοχής –η δεύτερη από το 2013, όταν μια άλλη πυρκαγιά κατέστρεψε μέρος του δελφικού τοπίου– έχει αναμφίβολα και πολιτιστικές συνέπειες. Πρόκειται άλλωστε για μια περιοχή την οποία τόσο τους καλοκαιρινούς όσο βέβαια και τους χειμερινούς μήνες επισκέπτονται χιλιάδες ταξιδιώτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ώστε όχι μόνο να απολαύσουν άλλοτε τη γοητεία της θάλασσας και άλλοτε εκείνη του βουνού, αλλά κυρίως για να επισκεφθούν αρχαιολογικά μνημεία σπουδαίας ιστορικότητας.

Το καλό νέο είναι ότι η μεγάλη φωτιά έγλειψε τα γραφικά χωριά της περιοχής αλλά χάρη στην επέμβαση των πυροσβεστικών δυνάμεων –εναέριων και επίγειων– ο περαιτέρω κίνδυνος αποσοβήθηκε. Ομως οι συνέπειες για τον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής θα είναι δυσβάστακτες. Οι κάτοικοι της Φωκίδας ανήκουν πια στην άτυπη, αλλά πάντως μεγάλη, ομάδα των πυρόπληκτων που είδαν τον τόπο τους και τις περιουσίες τους να σβήνονται από τον χάρτη σε μόνο μία νύχτα.

 

Περισσότερα..Documento

Πως οι αρχαίοι Έλληνες δύτες κατέστρεψαν τον Περσικό στόλο

 

Ο ιστορικός Ηρόδοτος από την Αλικαρνασσό, ο οποίος ονομάστηκε και Πατέρας της Ιστορίας, αναφέρει ότι το 480 π.Χ ο ονομαστός δύτης και κολυμβητής Σκυλλίας από την πόλη Σκιώνη, αποικία των Ευβοέων στην Παλλήνη της Χαλκιδικής, σημερινή χερσόνησος της Κασσάνδρας όπου βρίσκεται και το σημερινό χωριό Νέα Σκιώνη, συνελήφθη από τους Πέρσες που γνώριζαν τις σπουδαίες επιδόσεις και ικανότητες του με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ελληνικού Στόλου. 

Όμως ο Σκυλλίας έμαθε τα σχέδια τους και βούτηξε στη θάλασσα, έκοψε τα σχοινιά από τις άγκυρες των Περσικών Πλοίων δημιουργώντας έτσι μεγάλη αναταραχή στον Περσικό Στόλο. Χρησιμοποιώντας ένα καλάμι ως αναπνευστήρα κολύμπησε, χωρίς να ανέβει στην επιφάνεια, μέχρι το ακρωτήριο Αρτεμίσιο, απόσταση (ογδόντα περίπου σταδίων) σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, σημερινά 9 ναυτικά μίλια, και ανέφερε στους Έλληνες τα σχέδια των Περσών.

Έτσι οι Έλληνες απέφυγαν την παγίδα που τους ετοίμαζαν οι Πέρσες, οργανώθηκαν και στην συνέχεια μετά από ναυμαχία σε συνεχής ναυμαχίες και νίκησαν. 

Σύμφωνα με τον Παυσανία (Περιγραφή της Ελλάδας, 10.19.1.), πριν από μια κρίσιμη ναυμαχία με τους Πέρσες, η Ύδνα και ο πατέρας της, ο Σκυλλίας, προσφέρθηκαν εθελοντικά να βοηθήσουν τις ελληνικές δυνάμεις, προξενώντας υποβρύχιες ζημίες στον κοντινό περσικό ναυτικό στόλο. Αφού έφτασε στην Ελλάδα, ο Πέρσης βασιλιάς Ξέρξης αγκυροβόλησε τα πλοία του στα ανοικτά του Πηλίου για να περιμένει μία καταιγίδα πριν από τη Μάχη του Αρτεμισίου. 

Η Ύδνα ήταν γνωστή στην Ελλάδα ως επιδέξια κολυμβήτρια, έχοντας εκπαιδευτεί από τον πατέρα της, έναν επαγγελματία εκπαιδευτή κολύμβησης, από νεαρή ηλικία. Ήταν γνωστή για την ικανότητά της να κολυμπά σε μεγάλες αποστάσεις και να βουτάει βαθιά στον ωκεανό.

Τη νύχτα της επίθεσης, ο πατέρας και η κόρη κολύμπησαν για να φτάσουν στα πλοία. Κολύμπησαν σιωπηλά ανάμεσα στα σκάφη, χρησιμοποιώντας μαχαίρια για να κόψουν τα αγκυροβόλια και να απομακρύνουν τις βυθισμένες άγκυρες. 

Χωρίς άγκυρες και αγκυροβόλια να ασφαλίζουν τα πλοία, αυτά συγκρούστηκαν στο ταραχώδες νερό. Τα περισσότερα από τα πλοία υπέστησαν σημαντικές ζημιές και μερικά βυθίστηκαν. Η καθυστέρηση που προέκυψε επέτρεψε στο ελληνικό ναυτικό περισσότερο χρόνο να προετοιμαστεί στο Αρτεμίσιο και τελικά οδήγησε στη νίκη των ελληνικών δυνάμεων στη Σαλαμίνα.

Προς τιμή του αργότερα με διάταγμα της Αμφικτυονίας στήθηκε στους Δελφούς, στον πιο ιερό χώρο της Αρχαίας Ελλάδας, ο Ανδριάντας του Σκυλλία και της κόρης του Ύδνας, δεινή κολυμβήτρια επίσης που βοήθησε αποτελεσματικά τον πατέρα της. Σήμερα οι δύο Ανδριάντες βρίσκονται σε μουσείο της Ρώμης όπου μεταφέρθηκαν από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Νέρωνα.

Προς τιμήν του έχει ανεγερθεί στην παραλία της Νέας Σκιώνης σχετικό μνημείο.

Βιβλιογραφία:

• Ἱστοριῶν ὀγδόη ἐπιγραφομένη Οὐρανία
• Μαρκ, Τζόσουα (20 Αυγούστου 2014). «Ten Noble and Notorious Women of Ancient Greece». Ancient History Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2016.
• Μάιερ, Φικ (2014). A History of Seafaring in the Classical World (Routledge Revivals). Routledge. ISBN 9781317701118.
• A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography Mythology and Geography, από τον Σερ Ουίλιαμ Σμιθ, Charles Anthony LLD, 1878 σελ.792
• Lightman, Marjorie (2008). A to Z of Ancient Greek and Roman Women. Infobase Publishing. σελ. 158. ISBN 0816067104.

Πηγή εικόνας : Από Rinakieuth - Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC BY-SA 4.0

Πληροφορίες ανλήθηκαν από τις παρακάτω πηγές:

Πηγή1 / Πηγή2

Δήλος: Το νησί των αθανάτων και των μεταφυσικών φαινομένων

 

Δήλος, το ιερό νησί των αθάνατων, μια κιβωτός που πλέει στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, παρόλο που είναι από τα μικρότερα των Κυκλάδων, κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία, μιας και είναι από τους ιερότερους τόπους της αρχαιότητας,

Το ιερό νησί του Απόλλωνα, μια μαγική εμπειρία για όσους έχουν επισκεφθεί ένα μέρος λουσμένο στο φως από τον απολλώνιο ήλιο.

Το νησί κατά την μυθολογία, ήταν ένας αόρατος βράχος που κινούνταν ακανόνιστα μέσα στη θάλασσα ανάλογα με τον καιρό και τους κυματισμούς, ονομαζόταν Άδηλος... Ένα μικρό πλεούμενο νησί που έπλεε άσκοπα στο πέλαγος.

Το όνομα Δήλος προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα «δηλόω», δηλαδή φανερώνω, δείχνω.

Η Ήρα κυνηγούσε μανιασμένα την Λητώ ενώ εκείνη ήταν έγκυος, στην κοιλιά της έφερε τους δίδυμους θεούς Απόλλωνα και Άρτεμη. Καθώς η Λητώ ήταν έτοιμη να γεννήσει, ο Δίας ακινητοποίησε το πλεούμενο νησί με αποτέλεσμα να σχηματιστεί η Δήλος και της το προσέφερε ως καταφύγιο, το οποίο εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά της στη μέση του Αιγαίου.

Με την γέννηση του Απόλλωνα, το νησί λούστηκε από το χρυσό φως της ιερότητας, έτσι αποφασίστηκε να μη γεννιέται και να μην πεθαίνει κανείς πια εκεί. Απέναντι από την δήλο υπάρχει ένα μικρό νησάκι, η Ρήνεια, εκεί μεταφερθήκαν οι έγκυες γυναίκες και όσοι κάτοικοι ήταν ετοιμοθάνατοι, επίσης ανοίχτηκαν όλοι οι τάφοι και μεταφερθήκαν οι νεκροί και αυτοί με την σειρά τους στην Ρηνεια.

Το νησί ερήμωσε αλλά στην συνεχεία ξανά κατοικήθηκε, με τους νέους κάτοικους να απαριθμούν τους 30.000. Στο πέρασμα των αιώνων, το ιερό νησί δέχτηκε επιδρομές, λεηλασίες και καταστροφές, με αποτέλεσμα να ερημώσει τελείως. Σήμερα είναι ένα απαγορευμένο μέρος για διανυκτέρευση και στην ουσία λειτουργεί σαν ένα τεράστιο υπαίθριο μουσείο.

Φήμες το θέλουν να διαθέτει ένα από τα ισχυρότερα ενεργειακά κέντρα της Γης, κρυφές στοές και μαγικά σπήλαια, ένας τόπος Δύναμης, που όπως λέγεται συμβαίνουν πολλά παραφυσικά και περίεργα φαινόμενα.

Πάνω απ' τον Ελλαδικό χώρο λέγεται πως σχηματίζεται ένα μυστικιστικό, ενεργειακό τρίγωνο που ενώνει το ιερό της με τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και του Ναού της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα. Στο νησί συμβαίνουν και άλλα ανεξήγητα φαινόμενα όπως χρονικό κενό, θόρυβοι, ομιλίες, απότομες ριπές ανέμου, φαινόμενα τηλεκίνησης και η πιο δυνατή ηλιοφάνεια στην χώρα.

Οι αρχαίοι έλεγαν ότι πλημμύριζε πάντα την ίδια χρονιά που πλημμύριζε και ο Νείλος, σαν να συνδεόταν με αυτόν με κάποια μυστηριώδη υποθαλάσσια ρεύματα.

Στην ιερή λίμνη, κάτω από έναν φοίνικα η Λητώ γέννησε την Άρτεμη και τον Απόλλωνα. Μόλις γεννήθηκε ο Απόλλων ο τόπος γέμισε λουλούδια και φως, η φύση ξύπνησε και η Λητώ φρόντισε να γίνει το νησί πλούσιο και σεβαστό απ’ όλον τον κόσμο, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί. 

Η λίμνη, όπου άλλοτε κολυμπούσαν οι ιεροί κύκνοι του Απόλλωνα, δεν σώζεται σήμερα, μιας και αποστραγγιστικέ σε μια προσπάθεια ελέγχου της ελονοσίας στο νησί. Λέγεται ότι τα φύλλα του φοίνικα, ήταν από ατόφιο χρυσάφι, πράγμα που δεν μάθουμε ποτέ, μιας και το νησί λεηλατήθηκε από πειρατές και Σαρακινούς, την εποχή που ήταν εγκαταλελειμμένο.

Στην Δήλο έκανε στάση και ο Θησέας καθώς επέστρεφε από την Κρήτη, κάνοντας θυσία στον Απόλλωνα ευχαριστώντας τον για τη σωτηρία του από τον λαβύρινθο και την νίκη του επί του Μινώταυρου, χόρεψε γύρω από τον βωμό μαζί με τους νέους και τις νέες που είχε διασώσει, έναν εντυπωσιακό, έντονο χορό τον Γέρανο.

Η Δήλος βγήκε από την αφάνεια στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ξεκίνησε η αρχαιολογική έρευνα, το 1873 από την αρχαιολογική σχολή Αθηνών. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Δήλου κατασκευάστηκε το 1904 και επεκτάθηκε το 1931 και το 1972. Η Δήλος ανακηρύχθηκε το 1990 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

«Ίητε Δήλιε Απόλλωνα.
Τα σπαρμένα νησιά,
με τα πλήθια ζωντανά,
σπιτοχτίσαν και πήραν την ξακουστή Δήλο.
Τους έδωκε ο χρυσομάλλης ο Απόλλωνας,
της Αστερίας το κορμί κατοικιά τους».
Πίνδαρος, Παιάνας

Ερεύνα: Συντακτική ομάδα του Memory life magazine
Φωτογραφίες: el.wikipedia.org

ΠΗΓΗ

Η "Τρύπα της μοίρας": Το μυστικό της κρυφής στοάς του Καλλιμάρμαρου

 

Το Καλλιμάρμαρο κατασκευάστηκε στη θέση του αρχαίου Σταδίου, που είχε κατασκευαστεί έπειτα από πρωτοβουλία του άρχοντα Λυκούργου το 330-329 πΧ. Η χαράδρα που βρισκόταν ανάμεσα στο λόφο του Αρδηττού και στο λόφο Άγρα θεωρήθηκε η ιδανική για τη δημιουργία του σταδίου τοποθεσία. Εκεί έρεε πριν από πολλά χρόνια και ο ιερός ποταμός Ιλισσός.

Οι λευκές κερκίδες του Σταδίου ήταν Πεντελικού μαρμάρου και οι σκούρες αποτελούσαν ξύλινη κατασκευή. Βρίσκονταν σε φυσικό κοίλωμα που ανήκε στον Δεινία, έναν ιδιώτη ο οποίος το παραχώρησε στην πόλη, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Εκεί τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια τα Παναθήναια, η μεγάλη γιορτή της Αθήνας που ήταν αφιερωμένη στη θεά Αθηνά.

Αρχικά το στάδιο ήταν χωμάτινο και οι θεατές κάθονταν στο έδαφος, ενώ υπήρχαν μόνο μερικά ξύλινα εδώλια για τους άρχοντες της πόλης. Κάτω όμως από το ανατολικό ανάλημμα υπήρχε μία υπόγεια σήραγγα, από την οποία εισέρχονταν στο στίβο οι αθλητές. Παρά τις συνεχείς ανακατασκευές του σταδίου, η συγκεκριμένη στοά αποτέλεσε το μοναδικό κομμάτι του αρχαίου σταδίου που διατηρήθηκε αλώβητη μέχρι σήμερα. Η στοά αυτή κατέληγε στο βάθος του Σταδίου, στην αριστερή πλευρά του πετάλου, κι είχε μήκος 57 μέτρων και πλάτος 4 μέτρων.

Η σήραγγα του Καλλιμάρμαρου διανοίχθηκε την εποχή του Λυκούργου και εκεί θυσιάζονταν ζώα. Τα πρώτα χρόνια, μάλιστα, της δημιουργίας της ήταν διακοσμημένη από μαρμάρινα και χρυσά αγάλματα και δωρικούς κίονες.

Στα ρωμαϊκά χρόνια που ακολούθησαν, το Στάδιο μετατράπηκε σε αρένα, όπου γίνονταν θηριομαχίες και μονομαχίες, και μέσα από τη στοά περνούσαν τα ζώα που θα αγωνίζονταν στην αρένα. Εν συνεχεία, το Μεσαίωνα συνδέθηκε με τις λαϊκές προλήψεις περί μαγισσών και διάφορους μύθους που έλεγαν, ότι εκεί κατοικούσαν οι Μοίρες και γίνονταν «μαντολόγια». Γι' αυτό και ονομάστηκε «τρύπα της μοίρας».

Μετά την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Τούρκους, εκεί λειτούργησαν τα πρώτα σφαγεία, τα οποία έκλεισε το 1850 η βασίλισσα Αμαλία. Στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξήχθησαν στην Αθήνα το 1896, πάνω από τη στοά δημιουργήθηκαν αποδυτήρια για τους αθλητές.

Σήμερα η στοά είναι άγνωστη στους περισσότερους κατοίκους της Αθήνας, όπως και στους ανθρώπους που επισκέπτονται το Παναθηναϊκό Στάδιο. Παρ’ όλα αυτά, αν και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η σήραγγα του Καλλιμάρμαρου εξακολουθεί να στέκεται άθικτη από το πέρασμα του χρόνου, και στο ημίφως της κρύβονται μυστικά και ψίθυροι του παρελθόντος, που η ίδια φρόντισε να φυλάξει καλά τόσους αιώνες…

Πηγή: Αρχαία και Μουσεία

Η κολυμβήθρα της Βηθεσδά στην Ιερουσαλήμ ήταν αρχαίο Ασκληπιείο! Η εβραϊκή Βηθεσδά προκύπτει από την ελληνική λέξη στοά… Πώς εμπλέκονται Κρήτη και Κύπρος

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Σχέση Κύπρου - Ιερουσαλήμ, και ΕΔΩ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ τις αξιώσεις στα προσκυνήματα Γαλλων και Λατινων
και πώς τις πολέμησε ο Χρυσανθος Νοταρας, ΕΔΩ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ για το ΙΣΡΑΗΛ. ΕΔΩ.

Αρχαία δομικά μέλη στην ΒΗΘΕΣΔΑ της Ιερουσαλήμ,
με αρχαία ελληνικά σύμβολα:
Το τετράγαμμα (σβάστικα), ή τον μαίανδρο, ή τον κρητικό λαβύρινθο,
και ένα αρχαίο κορινθιακό κιονόκρανο...

Κατασκεύασε ηλεκτρικό κόσκινο που ξεφυλλίζει 5 τσουβάλια ελιές σε 5 λεπτά

 

Πολυμηχάνημα που κατασκεύασε Ιεραπετρίτης αγρότης «ξεφυλλίζει» και σακιάζει πέντε τσουβάλια ελιές σε πέντε λεπτά

Κατασκεύασε ηλεκτρικό κόσκινο που ξεφυλλίζει 5 τσουβάλια ελιές σε 5 λεπτά

Ο 58χρονος αγρότης Παναγιώτης Πατσιάς από την Ιεράπετρα, γνωστός για τις αμέτρητες πατέντες και τις εφευρέσεις του στη Γρα Λυγιά, όπου μένει, κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες, χρησιμοποιώντας μεταχειρισμένα υλικά, φαντασία, μεράκι και τέχνη, να κατασκευάσει ένα πολυ - μηχάνημα που δουλεύει με ηλεκτρικό ρεύμα ή με γεννήτρια και έχει τη δυνατότητα να δέχεται ταυτόχρονα 5 τσουβάλια ελιές τις οποίες «ξεφυλλίζει», ραβδίζει τα κλαδιά πάνω στα οποία μένουν ελιές και τις σακιάζει καθαρές χωρίς φύλλα στα τσουβάλια.

Ένας μόνο άνθρωπος, μπορεί με αυτήν την εφεύρεση του Παναγιώτη Πατσιά, που έχει εργαστεί για πολλά χρόνια (πριν γίνει αγρότης) ως επαγγελματίας οδηγός φορτηγών αυτοκινήτων και ως ταξιτζής, να «ξεφυλλίσει» 5 τσουβάλια ελιές και να τα σακιάσει μόλις σε 5 λεπτά της ώρας.

Ακολουθήστε τη fb σελίδα του Αγροτών Ανάγνωσμα ΕΔΩ

Στην κατασκευή του έχει χρησιμοποιήσει και έχει συναρμολογήσει πολλά και διαφορετικά κομμάτια, όπως μοτέρ, μειωτήρες, γρανάζια, ταινία μεταφοράς, λαμαρίνες, τρέιλερ μεταφοράς και τροχούς κάποιου παλιού δικού του αυτοκινήτου, αφιερώνοντας αρκετές ώρες οξυγονοκόλλησης, προκειμένου να κολλήσει όλα αυτά τα μικρά κομμάτια, για να δημιουργήσει το μηχάνημα που είχε σχεδιάσει στο μυαλό του, ώστε να μπορεί να ''ξεφυλλίζει'' σωστά και γρήγορα μόνος του τις ελιές του, χωρίς να απασχολεί τους εργάτες του, που την ίδια ώρα ραβδίζουν με τα ελαιοραβδιστικά μηχανήματα τα ελαιόδεντρά του.

«Έκανα μια σκέψη κάποια μέρα, να φτιάξω ένα μηχάνημα που να ''ξεφυλλίζει'' τις ραβδισμένες ελιές και να τις ξεχωρίζει από τα φύλλα, ώστε να μπαίνουν καθαρές μέσα στα τσουβάλια πριν τα μεταφέρω στο ελαιουργείο. Έτσι δε χάνω καμία ελιά και γλιτώνω τα εργατικά χέρια που απαιτούνται για να κοσκινίσω τις ελιές στην κλασική κοσκινίστρα.

Ο 58χρονος αγρότης Παναγιώτης Πατσιάς από την Ιεράπετρα

Με στενοχωρούσε το γεγονός ότι στα λιόκλαδα και στα φύλλα που έμεναν από το ''ξεφύλλισμα'' στην κοσκινίστρα παρέμεναν πολλά κλαδάκια με ελιές και πήγαιναν στα αιγοπρόβατα για ζωοτροφή. Θεωρούσα ότι δεν ήταν σωστό, να κάνω τόσο κόπο να περιποιηθώ τα δέντρα μου για να κάμουν ελιές, να τις μαζέψω, να τις βάλω στα τσουβάλια, και στο κοσκίνισμα να τις αφήνω πάνω στα κλαδάκια για να τις φάνε τα πουλάκια ή τα αιγοπρόβατα. Έτσι σκέφτηκα να κάνω αυτήν την κατασκευή, με την οποία δε χάνω καμιά ελιά, κερδίζω τα εργατικά χέρια και μεταφέρω την ίδια μέρα στο ελαιουργείο γεμάτα τσουβάλια με ελιές, χωρίς φύλλα, προκειμένου να γίνει άμεσα η άλεσή τους», είπε στη neakriti ο Παναγιώτης Πατσιάς.

Ζωή γεμάτη πατέντες

''Πιο εύκολη και διασκεδαστική η δουλειά''

«Το μηχάνημα έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου από εμένα, με απλά μεταχειρισμένα υλικά. Το έχω μόνο για να εξυπηρετώ τις ανάγκες του δικού μου ελαιώνα και δε με ενδιαφέρει να κατοχυρώσω την πατέντα, αν και γνωρίζω ότι δεν έχει κατασκευαστεί ποτέ κάτι παρόμοιο.

Γίνετε μέλος της fb ομάδας του Αγροτών Ανάγνωσμα ΕΔΩ

Έτσι έμαθα να λειτουργώ σε όλη μου τη ζωή. Το μυαλό μου εφευρίσκει πάντα κάποιες πατέντες, με τις οποίες μπορώ να κάνω την αγροτική εργασία πιο εύκολη και συνάμα πιο ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική. Με λίγα λόγια όλη μου η ζωή είναι γεμάτη με πατέντες», καταλήγει ο 58χρονος εφευρέτης, αγρότης, ραδιοερασιτέχνης και τέως επαγγελματίας οδηγός ταξί και φορτηγού αυτοκινήτου Παναγιώτης Πατσιάς, από τα Τρίκαλα, ο οποίος ζει τα τελευταία 37 χρόνια ως «ερωτικός μετανάστης» στη Γρα Λυγιά Ιεράπετρας.

(Πετάσης Νίκος - neakriti.gr)

Νότια Κορέα. Ένα μουσείο αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στην ελληνική μυθολογία

 

Η ελληνική μυθολογία έχει το δικό της μουσείο στη Νότια Κορέα
Στο νησί Τζέτζου υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στην ελληνική μυθολογία

Η ελληνική μυθολογία είναι γνωστή σε κάθε γωνιά της Γης, με άτομα κάθε ηλικίας να γνωρίζουν ποιος είναι ο Δίας, η Αφροδίτη, η Αθηνά και οι λοιποί θεοί.

Ο θαυμασμός και το ενδιαφέρον που δείχνουν οι άνθρωποι για τον αρχαίο πολιτισμό μας έχει φτάσει μέχρι και τη μακρινή, για εμάς, Νότια Κορέα, όπου στο νησί Τζέτζου λειτουργεί ένα μουσεία Ελληνικής Μυθολογίας.

Όπως και πολλά άλλα σημαντικά κτήρια του εξωτερικού, έτσι και το μουσείο αυτό, έχει αρχιτεκτονική εμπνευσμένη από την κλασσική εποχή με κίονες. Μπαίνοντας, οι επισκέπτες θα δουν αντίγραφα γνωστών αγαλμάτων και πινάκων που σχετίζονται με τους αρχαίους Έλληνες θεούς.

(Φωτ.: Greek Reporter)

Το μουσείο χωρίζεται σε επτά μεγάλες αίθουσες, οπού η κάθε μία επικεντρώνεται σε μια πτυχή της ελληνικής μυθολογίας, όπως η «Αίθουσα του Ολύμπου», η «Αίθουσα της Αγάπης» και η «Αίθουσα των Ηρώων». Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να μάθουν για καθέναν από τους δώδεκα θεούς.

Κάθε γκαλερί διαθέτει θεαματικά αντίγραφα από λευκό γύψο επιβλητικών αρχαίων γλυπτών, καθώς και πληροφορίες σχετικά με την ελληνική μυθολογία και ιστορία τόσο στα κορεάτικα όσο και στα αγγλικά.

(Φωτ.: Greek Reporter)

Διαθέτει ακόμη και ένα αντίγραφο ενός αρχαίου ελληνικού χωριού, που μπορούν να εξερευνήσουν οι επισκέπτες, καθώς και ιστορικά ακριβείς κοστούμια που μπορούν να φορέσουν, που τους βοηθούν να μεταφερθούν στο χρόνο πίσω στην Αρχαία Ελλάδα.

Ο χώρος φιλοξενεί επίσης μια σειρά από αντίγραφα σημαντικών αντικειμένων από την ελληνική μυθολογία, όπως ο Δούρειος Ίππος, αν και σε μικρότερη κλίμακα.

(Φωτ.: Greek Reporter)

Το μουσείο διαθέτει επίσης διαδραστικές οθόνες για τα ζώδια και τους αστερισμούς, και εξηγεί ακόμη και τους ελληνικούς μύθους πίσω από πολλούς από τους αστερισμούς.

(Φωτ.: Greek Reporter)

Το Μουσείο Ελληνικής Μυθολογίας της Κορέας είναι το ιδανικό μέρος τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες για να εμβαθύνουν τις γνώσεις τους για την ελληνική μυθολογία διασκεδάζοντας παράλληλα.

Το νησί Τζέτζου είναι ένας πολύ δημοφιλής τουριστικός προορισμός για Κορεάτες και ξένους, ενώ συχνά αποκαλείται και η Χαβάη της Νότιας Κορέας.

Πηγή: www.pontosnews.gr