Η ιστορία του καρτέλ του Φαρμάκου

 

1911, 15 Μαΐου

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κρίνει

τον Τζον Ροκφέλερ και το Trust του, ένοχο για διαφθορά, παράνομες επιχειρηματικές πρακτικές και ρακέτες. Ως αποτέλεσμα αυτής της απόφασης, ολόκληρη η Rockefeller Standard Oil-Trust, η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο της εποχής της, καταδικάστηκε σε διάλυση. Αλλά ο Ροκφέλερ ήταν ήδη υπεράνω από το Ανώτατο Δικαστήριο και δεν τον ένοιαζε αυτή η απόφαση.

1913

Για να διαλύσει τη δημόσια και πολιτική πίεση σε αυτόν και άλλους ληστές-βαρόνους, ο Ροκφέλερ χρησιμοποιεί ένα τέχνασμα που ονομάζεται "φιλανθρωπία", όπου τα παράνομα κέρδη από τις ληστρικές του πρακτικές στην επιχείρηση πετρελαίου χρησιμοποιούνται για την ίδρυση του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Αυτός ο φορολογικός παράδεισος χρησιμοποιήθηκε για να αναλάβει στρατηγικά τον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης στις ΗΠΑ.

Το Ιδρυμα Ροκφέλερ ήταν ο πρώτος οργανισμός για ένα νέο παγκόσμιο επιχειρηματικό εγχείρημα του Ροκφέλερ και των συνεργών του. Αυτό το νέο εγχείρημα ονομάστηκε επιχείρηση φαρμακευτικών επενδύσεων. Οι δωρεές από το Ιδρυμα Ροκφέλερ πήγαν μόνο σε ιατρικές σχολές και νοσοκομεία. Αυτά τα ιδρύματα είχαν γίνει ιεραπόστολοι ενός νέου είδους εταιρειών: των κατασκευαστών πατεντών, συνθετικών φαρμάκων.

Αυτή ήταν επίσης η εποχή που ανακαλύφθηκαν οι πρώτες βιταμίνες. Σύντομα έγινε σαφές ωστόσο ότι αυτά τα φυσικά μικροθρεπτικά συστατικά είχαν ζωτικά οφέλη για την υγεία και ότι ήταν σε θέση να αποτρέψουν πολλές χρόνιες καταστάσεις υγείας. Τα πρώτα βιβλία σχετικά με τα οφέλη για την υγεία των βιταμινών εμφανίστηκαν με έρευνες, που στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν. Αυτά τα νεοανακαλυφθέντα μόρια είχαν μόνο ένα μειονέκτημα: ήταν μη κατοχυρώσιμα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Έτσι, στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της, η φαρμακευτική επενδυτική επιχείρηση αντιμετώπιζε ήδη μια θανατηφόρα απειλή: οι βιταμίνες και άλλα μικροθρεπτικά συστατικά που προωθούνται ως προγράμματα δημόσιας υγείας θα απαγορεύουν την ανάπτυξη οποιωνδήποτε σημαντικών επενδυτικών επιχειρήσεων που βασίζονται σε κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα. Η εξάλειψη αυτού του ανεπιθύμητου ανταγωνισμού από φυσικά μικροθρεπτικά συστατικά έγινε επομένως ζήτημα ζωής και θανάτου για τη φαρμακευτική επιχείρηση.

1918

Το Ιδρυμα Ροκφέλερ χρησιμοποιεί την επιδημία της ισπανικής γρίπης και τα μέσα ενημέρωσης (που είχε ήδη ελέγξει μέχρι τότε) για να ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών σε όλες τις μορφές φαρμάκων που δεν καλύπτονταν από τις πατέντες του.

Μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, όλες οι ιατρικές σχολές στις ΗΠΑ, τα περισσότερα νοσοκομεία και η Αμερικανική Ιατρική Ένωση έγιναν ουσιαστικά πιόνια στη σκακιέρα της στρατηγικής του Rockefeller να υποτάξει ολόκληρο τον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης υπό το μονοπώλιο της φαρμακευτικής του επένδυσης.

Μεταμφιεσμένο ως «Μητέρα Τερέζα», το Ιδρυμα Ροκφέλερ χρησιμοποιήθηκε επίσης για την κατάκτηση ξένων χωρών και ολόκληρων ηπείρων για τη φαρμακευτική επένδυση - όπως ακριβώς είχε κάνει ο ίδιος ο Ροκφέλερ μερικές δεκαετίες νωρίτερα με τις επενδύσεις πετροχημικών του.

1925

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στη Γερμανία, ιδρύεται το πρώτο χημικό / φαρμακευτικό καρτέλ προκειμένου να ανταγωνιστεί την προσπάθεια του Ροκφέλερ για έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς φαρμάκων. Με επικεφαλής τις γερμανικές πολυεθνικές Bayer, BASF και Hoechst, ιδρύθηκε το καρτέλ IG Farben με συνολικό αριθμό υπαλλήλων που ξεπερνούν τους 80.000. Ο αγώνας για τον παγκόσμιο έλεγχο είχε ξεκινήσει.

29 Νοεμβρίου 1929, 

Το καρτέλ Rockefeller (ΗΠΑ) και το καρτέλ IG Farben (Γερμανία) αποφάσισαν να χωρίσουν ολόκληρο τον πλανήτη σε σφαίρες συμφερόντων - το ίδιο έγκλημα που είχε καταδικαστεί ο Rockefeller για 18 χρόνια νωρίτερα, όταν η εμπιστοσύνη του είχε διαιρέσει τις ΗΠΑ σε «ζώνες ενδιαφέροντος» Το

1932 /33

Το καρτέλ IG Farben, εξίσου αχόρταγο, αποφασίζει να μην δεσμεύεται πλέον από τους περιορισμούς του 1929. Υποστηρίζουν έναν εξεγερμένο Γερμανό πολιτικό, ο οποίος υπόσχεται στην IG Farben να κατακτήσει στρατιωτικά τον κόσμο για αυτούς. Με εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές προεκλογικής εκστρατείας, αυτός ο πολιτικός κατέλαβε την εξουσία στη Γερμανία, μετέτρεψε τη γερμανική δημοκρατία σε δικτατορία και κράτησε την υπόσχεσή του να ξεκινήσει τον πόλεμο κατάκτησής του, πόλεμος που σύντομα έγινε γνωστός ως Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος.

Σε κάθε χώρα που εισέβαλε η βέρμαχτ του Χίτλερ, η πρώτη πράξη ήταν να ληστέψει τις χημικές, πετροχημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες και να τις αναθέσει - δωρεάν - στην αυτοκρατορία της IG Farben.

1942 - 45

Προκειμένου να εδραιώσει την παγκόσμια ηγεσία του με κατοχυρωμένα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας φάρμακα, το καρτέλ IG Farben δοκιμάζει τις πατενταρισμένες φαρμακευτικές του ουσίες σε κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, στο Νταχάου και σε πολλές άλλες τοποθεσίες. Οι αμοιβές για τη διεξαγωγή αυτών των απάνθρωπων μελετών μεταφέρθηκαν απευθείας από τους τραπεζικούς λογαριασμούς της Bayer, της Hoechst και της BASF στους τραπεζικούς λογαριασμούς των SS, οι οποίοι λειτουργούσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

1945

Το σχέδιο της IG Farben για τον έλεγχο των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου και φαρμάκων απέτυχε. Οι ΗΠΑ και οι άλλες συμμαχικές δυνάμεις κέρδισαν τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρ 'όλα αυτά, πολλοί στρατιώτες των ΗΠΑ και των συμμάχων είχαν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και η ανταμοιβή των συμμάχων ήταν μικρή σε σύγκριση με την ανταμοιβή των άλλων. Οι μετοχές των εταιρειών των ηττημένων, IG Farben, πήγαν στο Τράστ Rockefeller (ΗΠΑ) και Rothschild / JP Morgan (Ηνωμένο Βασίλειο).

1947

Στο δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου της Νυρεμβέργης, 24 διευθυντές από την Bayer, την BASF, τη Hoechst και άλλα στελέχη του καρτέλ IG Farben δικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτά τα εγκλήματα περιλάμβαναν: την ηγεσία επιθετικών πολέμων, την καθιέρωση της δουλείας και τη διάπραξη μαζικών δολοφονιών. Στην τελική του αγόρευση, ο επικεφαλής εισαγγελέας των ΗΠΑ Telford Taylor συνόψισε τα εγκλήματα που διέπραξαν αυτοί οι εταιρικοί εγκληματίες με τα ακόλουθα λόγια: "Χωρίς την I.G. Farben, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα ήταν εφικτός".

Παραδόξως, οι πραγματικοί ένοχοι για τον θάνατο 60 εκατομμυρίων ανθρώπων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - τα στελέχη της I.G. Farben - έλαβαν τις πιο ήπιες ετυμηγορίες. Ακόμα και τα στελέχη που ήταν άμεσα υπεύθυνα για τα εγκλήματα στο I.G. Άουσβιτς έλαβαν μόνο δώδεκα χρόνια φυλάκιση το πολύ. Εκπλήσσεστε; Δεν θα έπρεπε.

Μέχρι το 1944 ο Νέλσον Ροκφέλερ είχε ήδη εισέλθει στον εκτελεστικό κλάδο της αμερικανικής κυβέρνησης. Ξεκίνησε ως υφυπουργός Εξωτερικών και κατέληξε λίγα χρόνια αργότερα ως ειδικός σύμβουλος του προέδρου Τρούμαν για ειδικές υποθέσεις. Με άλλα λόγια, σε κρίσιμες καμπές του 20ού αιώνα, τα συμφέροντα των Ροκφέλερ ανέλαβαν άμεσα την ευθύνη. Αποφάσισαν τη μεταπολεμική μορφή του κόσμου και τη διανομή του πλούτου του.

Ως εκ τούτου, υπό την επιρροή του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, οι αποφάσεις στη Νυρεμβέργη κατά των διευθυντών της IG Farben μπορούν εύκολα να εξηγηθούν. Σε αντάλλαγμα για την ανάληψη των εταιρικών μετοχών της I.G. Farben, και κατ' επέκταση του παγκόσμιου ελέγχου των επιχειρήσεων πετρελαίου και φαρμάκων, ο Νέλσον Ροκφέλερ φρόντισε να μην κρεμαστούν οι πραγματικοί ένοχοι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στην πραγματικότητα, και όπως θα δούμε, τους χρειαζόταν.

1949

Ιδρύεται η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Αυτή ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που το σύνταγμα και η κοινωνία ενός βιομηχανικού έθνους μπορούσαν να σχεδιαστούν και να διαμορφωθούν ως φρούριο των φαρμακευτικών επενδυτικών επιχειρήσεων - ένα υπερατλαντικό φυλάκιο των συμφερόντων Ροκφέλερ.

Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, οι διευθυντές της I.G. Farben που καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη αποφυλακίστηκαν και επανήλθαν στις προηγούμενες θέσεις τους ως μέτοχοι των συμφερόντων Ροκφέλερ. Ο Fritz Ter Meer, για παράδειγμα, που καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια φυλάκιση για τα εγκλήματά του στο Άουσβιτς, επέστρεψε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της μεγαλύτερης γερμανικής φαρμακευτικής πολυεθνικής, της Bayer, το 1963!

1945 - 49

Ο ρόλος των αδελφών Ροκφέλερ δεν περιορίστηκε στην ανάληψη των παγκόσμιων μονοπωλίων των επιχειρήσεων πετρελαίου και φαρμάκων. Χρειάστηκε επίσης να δημιουργήσουν το πολιτικό πλαίσιο για να ευδοκιμήσουν αυτές οι επιχειρήσεις. Υπό την επιρροή τους, λοιπόν, τα Ηνωμένα Έθνη ιδρύθηκαν το 1945, στο Σαν Φρανσίσκο. Για να καταλάβουν τον πολιτικό έλεγχο του μεταπολεμικού κόσμου, τρεις χώρες - οι κορυφαίες χώρες εξαγωγής φαρμάκων - είχαν τον λόγο, και 200 ​​άλλα έθνη αποδείχθηκαν απλοί θεατές.

Ιδρυμένοι ως οργανισμοί που υποτίθεται ότι εξυπηρετούσαν την ευημερία των λαών του κόσμου, οι επικουρικοί οργανισμοί του ΟΗΕ, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), σύντομα αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τους πολιτικούς βραχίονες των παγκόσμιων συμφερόντων πετρελαίου και ναρκωτικών.

1963

Για λογαριασμό των συμφερόντων Ροκφέλερ, η κυβέρνηση της φαρμακευτικής μπανανίας της Γερμανίας πρωτοστάτησε σε μια από τις πιο διαβόητες προσπάθειες που έγιναν ποτέ στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Υπό το πρόσχημα της προστασίας των καταναλωτών, ξεκίνησε μια σταυροφορία τεσσάρων δεκαετιών για να θέσει εκτός νόμου τις βιταμινοθεραπείες και άλλες φυσικές, μη κατοχυρωμένες με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσεγγίσεις υγείας σε όλες τις χώρες μέλη των Ηνωμένων Εθνών. Ο στόχος ήταν απλώς να απαγορευτεί κάθε ανταγωνισμός για την επιχείρηση πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων με τα πατενταρισμένα φάρμακα. Το σχέδιο ήταν απλό: αντιγραφή για ολόκληρο τον κόσμο αυτού που είχε ήδη επιτευχθεί στην Αμερική τη δεκαετία του 1920 - ένα μονοπώλιο στην υγειονομική περίθαλψη για την επενδυτική επιχείρηση με τα πατενταρισμένα φάρμακα.

Δεδομένου ότι η αγορά των φαρμακευτικών επενδύσεων εξαρτάται από τη συνεχιζόμενη ύπαρξη ασθενειών, τα φάρμακα που ανέπτυξε δεν προορίζονταν για την πρόληψη, τη θεραπεία ή την εξάλειψη ασθενειών.Έτσι, ο στόχος της παγκόσμιας στρατηγικής ήταν να μονοπωλήσει την υγεία για δισεκατομμύρια ανθρώπους, με χάπια που σχεδόν καλύπτουν τα συμπτώματα, αλλά σχεδόν ποτέ δεν αντιμετωπίζουν τη βασική αιτία της ασθένειας. Η στέρηση της πρόσβασης δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε σωτήριες για τη ζωή τους πληροφορίες σχετικά με τα οφέλη των φυσικών προσεγγίσεων για την υγεία, ενώ ταυτόχρονα εγκαθίδρυσε ένα μονοπώλιο με σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικά και συχνά τοξικά πατενταρισμένα φάρμακα, προκάλεσε ασθένειες και θανάτους σε γενοκτονικές διαστάσεις.

Αυτή η επιδημία περιττής αναπηρίας και θανάτου από τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις με ασθένειες δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία.

Ο Linus Pauling και άλλοι επιφανείς επιστήμονες αξίζουν τα εύσημα που κράτησαν ανοιχτή την πόρτα της γνώσης σχετικά με τα οφέλη των βιταμινών για την υγεία και άλλες αποτελεσματικές προσεγγίσεις φυσικής υγείας. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, θα ζούσαμε ήδη σήμερα σε μια φυλακή υγείας, φυλασσόμενοι από τους φύλακες των πυλών της φαρμακευτικής επιχείρησης με την ασθένεια στην ιατρική, την πολιτική και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ο Linus Pauling θα πρέπει επίσης να πιστωθεί ότι αναγνώρισε τη σημασία της πρώιμης έρευνας του Dr. Rath στις βιταμίνες και τις καρδιαγγειακές παθήσεις και ότι προσκάλεσε τον Dr. Rath να τον ακολουθήσει κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του για να συνεχίσει το έργο της ζωής του.

1990 - 92

Τα χρόνια αυτά θα μείνουν στην ιστορία ως η αρχή του τέλους της φαρμακευτικής επιχείρησης με τις ασθένειες. Σε μια σειρά επιστημονικών δημοσιεύσεων, σε ορισμένες από τις οποίες ο Dr. Rath κάλεσε τον Linus Pauling να τον ακολουθήσει ως συν-συγγραφέας, ο Dr. Rath αναγνώρισε την έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών ως την πρωταρχική αιτία των ασθενειών. Οι ασθένειες αυτές περιλαμβάνουν καρδιακές προσβολές, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβητικά κυκλοφορικά προβλήματα, καρκίνο, ακόμη και ασθένειες ανοσολογικής ανεπάρκειας, συμπεριλαμβανομένου του AIDS.

Σαν ένας Σέρλοκ Χολμς της επιστήμης, ο Δρ Rath εντόπισε την πραγματική αιτία αυτών των ασθενειών και διαπίστωσε ότι είχαν σκόπιμα νεφελοποιηθεί ή και κρυφτεί από εκατομμύρια ανθρώπους για έναν και μόνο σκοπό: για να τροφοδοτηθεί η ακόρεστη απληστία των φαρμακευτικών επιχειρήσεων με ασθένειες.

πηγή

https://www.dr-rath-foundation.org/2007/05/the-history-of-the-pharma-cartel/

http://sinomosiologos.blogspot.com/2021/10/blog-post_62.html#more